Geluidsplaatjes
Onlangs is in het nieuws geweest dat er aan een nieuwe technologie wordt gewerkt om de taal van dolfijnen te ontcijferen. Het principe is als volgt. Als men een glas vult met water en vervolgens dit gevulde glas vlak voor een heel sterke geluidsbox zet, dan komen er golfpatroontjes in het wateroppervlak. Bij elke toon en bij elke sterkte hoort een ander patroontje. Als men een foto van het wateroppervlak maakt, heeft men eigenlijk ook een plaatje van het geluid. Bij elke toon en elke sterkte hoort een ander plaatje. Als het geluid steeds verandert, en men maakt steeds weer een nieuwe foto en zet alle foto’s achter elkaar, dan ontstaat een driedimensionaal plaatje; en dat plaatje geeft het geluid weer, het is een 3D-geluidsplaatje. Zo kan men een woord uitspreken en de veranderingen in het wateroppervlak fotograferen. Het geluidsplaatje geeft dus het woord weer. Dit fenomeen treedt niet alleen op aan het wateroppervlak in een glas water, maar ook in het water zelf en ook in lucht. Bij elke klank hoort zulk een 3D-geluidsplaatje. Nu hebben Jack Kassewitz en John Stuart Reid een apparaat ontwikkeld, de Cymascoop, dat in lucht of onder water kan worden gebruikt en waarmee zij geluid digitaal kunnen omzetten naar fysieke geluidsplaatjes (voor visualisatie zie hier).
“En de Nobelprijs voor Economie gaat dit jaar naar … een dolfijn”
Dolfijnen maken verschillende soorten van geluiden. Zij klikken, fluiten en tsjilpen onder water. Alle geluiden die zij uitzenden botsen tegen voorwerpen onder water; de voorwerpen weerkaatsen de geluidsgolven als een echo. De terugkaatsende golven worden door de dolfijnen opgevangen en geïnterpreteerd. Zo kunnen dolfijnen de vorm van voorwerpen met geluid horen (zoals mensen de vorm van voorwerpen zien en wellicht zien dolfijnen die voorwerpen ook met hun ogen). Niet alleen kunnen dolfijnen op deze wijze 3D-geluidsplaatjes horen, zij kunnen ook deze geluidsplaatjes zelf produceren en uitzenden, zodat andere dolfijnen deze geluidsplaatjes kunnen waarnemen, ook al is het betreffende voorwerp niet aanwezig. Zo hebben John Stuart Reid en Jack digitaal een geluidsplaatje opgenomen dat een dolfijn had gemaakt van een bloempot, en dit geluidsplaatje met behulp van de Cymascoop aan een andere dolfijn op een heel andere locatie laten horen. De dolfijn leek het geluidsplaatje te begrijpen. Hiermee lijkt een manier gevonden te zijn om dolfijnentaal te ontcijferen. Dit houdt in dat dolfijnen via geluidsplaatjes met elkaar kunnen communiceren over niet-aanwezige zaken. En dus zou men kunnen hopen dat de Cymascoop van John Stuart Reid en Jack Kassewitz ons ooit in staat zal stellen om met dolfijnen van “gedachten” te wisselen, zolang er gedacht wordt in de vorm van geluidsplaatjes. Dit komt aardig in de buurt van het communiceren door mensen onderling via woorden. Diametheus kijkt uit naar verdere resultaten van deze experimenten en nog meer naar de wijze van denken van dolfijnen. Daar waar mensen woorden hebben ontwikkeld voor het ontwikkelen en uitwisselen van gedachten (woorden roepen plaatjes op in de hersenen van mensen, zie hoofdstuk 8 van het boek Geagonia; in die zin zijn woorden ook “geluidsplaatjes” bij mensen), en waar mensen wiskunde hebben bedacht o.a. voor een wereldwijd financieel stelsel, daar hebben dolfijnen fysieke geluidsplaatjes ontwikkeld die onder water kunnen worden doorgegeven. Wat een geweldige ontdekking is dit door Jack Kassewitz en John Stuart Reid ! Misschien dat de manier van overdracht en verwerken van informatie door dolfijnen wel veel beter geschikt is om bepaalde soorten van problemen op te lossen. Wellicht kunnen mensen dan nog wat van dolfijnen leren en zullen we ooit met een dusdanig slimme en wijze dolfijn kennismaken, dat die een pasklare oplossing weet voor een stabiele mondiale economie of die weet hoe mensen betere mensen kunnen worden voor elkaar. De Nobelprijs voor Economie of voor Vrede zou dan wel eens naar die dolfijn kunnen gaan. Diametheus is geïntrigeerd door de mogelijkheid van een nieuwe manier van denken, misschien zelfs ook abstract denken. Of zijn geluidsplaatjes hetzelfde als geschreven woorden, want ook geschreven woorden zijn plaatjes die geluid weergeven; want wie leest er woorden zonder de erbij horende klanken te horen in zijn hoofd?
