Op 18 augustus kwam de BBC met nieuws: IBM heeft een nieuwe chip ontwikkeld. Deze chip bestaat uit twee delen. Ieder der delen heeft 256 “computational cores”, waarbij een “computational core” zou overeenkomen met een zenuwcel (“neuron”), inclusief de vertakkingen met ieder aan hun uiteinde een prikkeloverdagend voetje (“synaps”). De computational cores op het ene deel van de chip hebben 262.144 programmeerbare synapsen (wel of niet door de programmeur geactiveerde synapsen), die op het andere deel hebben ieder 65.536 “lerende” synapsen. Het activeren van de synapsen op het tweede deel van de chip moet geschieden doordat de gecombineerde delen samen “leren”. Samen vormen de delen een neurosynaptische computing chip. IBM beweert dat deze chips de verst ontwikkelde kunstmatige hersenen vormen die er tot op dit moment zijn gemaakt, in staat om nieuwe dingen te leren en oude te vergeten. Zelfs emotie, perceptie en cognitie zouden kunstmatig kunnen worden ontwikkeld doordat steeds weer andere synapsen gedeactiveerd en geactiveerd worden, net zoals in echte hersenen gebeurt tijdens het leerproces. Sommigen denken dat zelfs kunstmatig bewustzijn mogelijk zal worden. Dit is wat Diametheus heeft begrepen van de chips van IBM.
Emoties ontwerpen, een nieuwe vorm van kunst in de toekomst
Hoewel IBM niet aangeeft hoe de chips exact werken, denkt Diametheus toch dat deze ontwikkeling van kunstmatige hersenen een grote toekomst kan hebben. Diametheus kan dat denken, omdat hij in zijn boek “Geagonia, de Biobijbel volgens Diametheus” heel concreet analyseert hoe de hersenen bij gewervelde dieren zijn geëvolueerd vanaf het lancetvisje tot en met de mens. Diametheus legt uit dat het de synapsen zijn die de intelligentie / cognitie van mensen uitmaken, en hoe ook emoties en bewustzijn zich ontwikkelen dankzij de hersenen. En deze uitleg is zo concreet, dat de lezer als vanzelf zal denken dat hij zelf het principe van de hersenchip had kunnen uitvinden. Diametheus geeft ook een beschrijving van hoe de hersenen nieuwe dingen leren. Het is dankzij prikkels die aankomen in het sensorisch geheugen en die naar het werkgeheugen worden doorgestuurd, dat nieuwe feiten-die-gekend-moeten-worden in het werkgeheugen worden gecreëerd; deze worden vervolgens opgeslagen als feiten-die-gekend-zijn in het referentiegeheugen. Sensorisch geheugen (SG), Werkgeheugen (WG) en Referentiegeheugen (RG) zijn de drie functionele hersenafdelingen waar alles gebeurt. De nieuwe hersenchips lijken nog niet in de buurt te komen van dit hersenmodel, maar bieden volgens Diametheus wel hoop dat het ooit zover zal kunnen komen. Daarvoor moet eerst de hersenchip worden ontwikkeld als bouwsteen van een groter geheel, dat bestaat uit functionele onderdelen (zoals het SG, WG en RG), ieder waarvan vele miljoenen chips zal bevatten. De uitleg die Diametheus geeft in zijn boek “Geagonia, de biobijbel volgens Diametheus” over het ontstaan van emoties en bewustzijn bij dieren en mensen, biedt een handvat om heel concreet hierover na te denken, ja zelfs om experimenten te bedenken hoe kunstmatige emoties en kunstmatig bewustzijn ontworpen kunnen worden. Een nieuwe vorm van kunst.
